świat w słowach odbity
מִיכָאֵל – hebr. któż jak Bóg?
Przeglądając kolejne gazety czy portale, zastanawiam się, dlaczego tak często muszę być robiony w balona. AC/DC gra heavy metal, news nr 1 z pielgrzymki papieża do najbardziej ateistycznego kraju na świecie jest o musze czy innym insekcie, który chodził po jego szacie, wszyscy powodzianie, którzy wybudowali domki na terenach zalewowych, oszukali kredytodawców w dokumentacjach, a poza tym palcem nie kiwnęli, by samemu choćby rów kopać, są teraz poszkodowani.
Kto to pisze? Bo nie wierzę, że sami stażyści i praktykanci – wszak większość z nich ma jeszcze jakieś idee, choć – co prawda, to prawda – ignoranci i dyletanci to się chyba przez pączkowanie rozmnażają. Jak na złość, chyba tylko mediom katolickim bliżej gdzieś do prawdy w artykułach. I jak na złość, te najbardziej lansowane w Polsce, to te rydzykowskie. Nie potępiam ich z góry, bo cenię niektóre teksty, ale często jest to tendencja, która mi nie odpowiada.
Paradoksalnie, nie boję się wziąć do ręki “Faktu” czy “SuperExpressu” czy chociażby wejść na plotka i tym podobne portale – tam przynajmniej wiem, czego się spodziewać. W ogromnej części pozostałych mediów – nie wiem tego nigdy.
Nawet publicystyka już mnie nie bawi. Ot, wrzucić kilka przekornych zdań, skropić emocjami, a najlepiej cały nastrój zbudować wokół wulgaryzmu, który ma mnie tu niby w katharsis wprowadzić. Perełek coraz mniej.
I co zrobić? Podpiąć się pod depesze agencyjne? Zdać się na dziennikarstwo obywatelskie? Multisubiektywizm? Nie widzę dobrej alternatywy, póki co.
Witamy na salonach. Jakże przewrotny bywa los. Kiedyś nieczystość była grzechem, który trudno było wymówić bez rumieńca wstydu, a który spotykamy często w formie najobrzydliwszej i najpodlejszej. Hańbi starych, wyniszcza i deprawuje młodzież, rozbija rodziny, jest jednym z najbardziej powszechnych i interkulturowych grzechów. Dziś jest to nieodłączny element już nie tyle życia publicznego, co kultury w ogóle.
Dziś nagość jest przeliczalna na pieniądze, a wszystko, łącznie z dziewictwem, jest tylko kwestią ceny. Wartością stały się pieniądze same w sobie i już rzadko kto zauważa, że czynnik, na który przelicza się wartość nie jest wartością samą w sobie, a co najmniej traktuje wieloaspektowość owej wartości wybiórczo, bo zwykle w jednej płaszczyźnie, charakterystycznej dla tego czynniku.
Zastępujemy świat jego nędzną imitacją, kolorowym pudełkiem, które jest puste w środku. Im bardziej kolorowe, tym chętniej kupowane. Gdzie jest jeszcze żenada w tym wszystkim? Ano na przykład w tym, że już nawet nie sprawdzamy towaru, nie wąchamy, nie zasięgamy opinii na temat, nie weryfikujemy źródeł. W ten sposób bezrefleksyjnie, beznamiętnie i bezmyślnie przyzwalamy na sprzedanie cnoty dziewicy kilka razy – jeden po drugim, żeby była jasność. To nie science-fiction. Naprawdę w dzisiejszym świecie można kupić noc z tą samą dziewicą kilka razy. I za każdym razem jest sprzedawana jako dziewica.
To już wtórna głupota pseudokonsumenta. Nie tylko przyzwalamy na grzech, ale jeszcze pozwalamy na robienie z nas idiotów. Summa summarum, nieczystość pozostaje już grzechem praktycznie jedynie w sferze zamiaru i idei, bo w rzeczywistości popełniamy ten grzech sami ze sobą, na własne życzenie czyniąc się głupcami. Za czasami jakiegokolwiek zastanowienia się przed zakupem tęskno mi, Panie.
treść: myśli samoprzylepne