Doświadczanie granic w żaden sposób nie jest ograniczaniem wolności zawierzonej w prawdzie, ani też nie stanowi przeszkody w rozwoju człowieka. Poznając ograniczenia wynikające z ludzkiej natury i człowieczeństwa w ogóle, tak naprawdę idziemy krok naprzód we własnym rozwoju. Bowiem dotarcie do własnych granic czy też ich doświadczenie poprzez czynniki zewnętrzne powoduje wzrost naszej świadomości tychże granic, a to z kolei jest synonimem (czy raczej wyrazem pokrewnym) dojrzałości człowieka.
Doświadczanie granic pomaga także we właściwym zrozumieniu pojęcia wolności jako pewnej miary, którą wypełniamy wolną wolą, ale którą wolną wolą możemy także przelać. Świadomość własnych granic pomaga odróżniać wolność od samowoli i anarchii. Wolność jaką tę, która uczy współistnienia z innymi ludźmi i Bogiem (np. w duchu przykazania miłości), a nie tę, która sprowadza się do ślepego zaspokajania jedynie własnych potrzeb.